Bazen melankoli basıyor.
Üzüleceğim bir şey olduğundan değil. Sinirli ya da gergin olduğumdan da değil. Sadece keyfim buharlaşıp gidiyor. Geriye benden kuru ceviz kabuğu gibi bir beden, bilyeler gibi bir çift göz kalıyor. Saatler yok oluyor, çiçekler soluyor.
Konuşkan bir adam değilim. Etrafımdaki insanlar bunu çok iyi bilir. Yazıyorum ben; yazınca ifade edebiliyorum kendimi. Monososyal diye tabir etmiştim bir zamanlar bu durumu. İstediğim zaman, istediğim şekilde açıklayabilmek kendimi; bunu seviyorum.
Bazen sonsuza kadar seyahat halinde olmak istiyorum. Belki de bu yüzden uzayın sonsuzluğu ilgimi çekiyor; bitmeyecek bir seyahat olması. Benim gibi evcimen, sükunet seven, sabit bir adam için zıt gözüküyor olabilir. Ama tezatlarla yaşayan canlılarız. En güçlü ışıklar en koyu gölgeleri yaratır.
Bitmek bilmeyen bir yapılacaklar listem var; yaşamak böyle bir şey en azından benim gözümde. Yetişmem gereken yerler var.
Bir sonraki ruh halimde görüşürüz.
