Bugünkü mesele insanlarla, tanıdıklarımla, sevdiklerimle aramdaki ilişkiler. Son zamanlarda bazı insanlardan ne kadar koptuğum, zahmetle kurulan köprüleri nasıl da yıkmak üzere geldiğim.
İnsan ilişkileri üç şeye dayanır; sorumluluklar, kendi isteklerimiz ve karşımızdakilerin istekleri. İnsanlar genelde sorumluluklarına ve kendi isteklerine eğimlidir. Fakat karşımızdakilerin isteklerini göz ardı edemeyiz, etmemek zorundayız, çünkü bizi yalnız kalmaktan koruyan yegane olgu budur.
Son haftalar içinde belki de yığınla yanlış karar verdim, belki de yığınla insanı yüz üstü bıraktım. Eniştem, bebeklik arkadaşım, bir sürü eski arkadaşım, tanıdıklarım ve daha nice aklıma gelmeyen kişi; kimisini yüz üstü bıraktım, kimisini unuttum gitti, kimisnle işime geldikçe görüştüm, kimisini umursamadım... Ve böyle uzar gider.
Bakın, kolay pişman olan biri değilimdir, ama üzülmesini bilirim. Şu anda da üzgünüm, hatta pişmanım. Biliyorum, en sonunda gene herkes memnun kalmayacak, göz ardında elbet birileri kalacak, ama en azından sizlerden özür dileyebilirim. Ve elimden geldiğince bozduklarımı telafi edeceğim.
Not: Sevgili, biricik Pati ve kan bağı hariç her anlamda kardeşim olan, kardeşimden öte olan Nedo, bu yazı en çok sizin için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder