Sevdanın ruhu, naçizane,
İki kişinin bir şeye
Beraber siyah ya da beyaz
Demesi değil de
Birine siyah birine beyazsa
Onu öyle kabul edebilmek
----
Taşlarını gün ışığının boyadığı
Elle çizilmiş şehir
Seni daha terk etmeden
Özlemeye başlıyorum
----
Toz tutmayan, solmayan bir resim var
Elimde değil ama bana ait bir yerlerde
Elma büyüklüğündeki yanakların arasında
Doğal bir gülümseme
Ve o gülümsemenin üstünde
Işık taşıyan gözler var
O canlı yüzü taşıyan fotoğraf da
Belki bundandır hep canlı, hep parlak
----
Çeyrek asra resmi imzamı atmama az kala
Öyle omuz üstü de değil
Dönüp de yüz yüze bakınca
Tükenen güneş ve ay döngülerine
Her ne kadar kötü eğitilmemiş olsam da
Akrep ve yelkovanın hareketinin
Bana verecek daha çok dersi var
Zira hepimizin kaderinde
En olgun anımızın
Dalımızdan düştüğümüz an olması var
----
Parmaklarının temasını anlatabilmeyi isterdim
Meşgul anlarında mırıldandığın şarkıları da
Çakırkeyif kendinden çıkan saçmalıkları da
Ve hatta insanı usandıran yanlarını da
Lakin bazı hikayeler
İki seven olmadan olmuyor
----
Buhran bir canlı
Kalbin üstünde bir sarmaşık
Dünyayı soluk görüyor
Eli ayağı tutmuyor
Bu yüzden birine tutunmadan
Bedeni can bulmuyor
Buhran bir kavgacı
İlle biri olacak bağırıp
Çağırıp karşısına
Çamur bulaştıracağı
Buhran bir soğukkanlı
Sıcaktan korkuyor kaçıyor
Islak ve yapışkan
Gün görmeyen yerlere muhtaç yaşıyor
Buhran bir bencil
İlgiye, meyveye, bakıma aç
Okşandıkça büyüyor
Kökünü sökmeden ölmüyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder