İnsanın Kalbinden Çıkar Bazı Şeyler

Ah, Tanrım, dayak yemiş gibiyim. Ölü gibiyim, ama bu gece buna değdi sanki. Değmiş olmalı. Yoksa kendimi gerçekten kötü hissederdim.

Bu gece bir şeyler yazıyorsam eğer, bunu O kişiye borçluyum. Onun hakkında ne düşündüğümü, ne hissettiğimi burada anlatamam, çünkü yazacağım hiçbir şey onu anlatmaya yetmez, hiç bir sözüm bizi gerçekten yansıtamaz. İşin güzel tarafı, o da bunu biliyor.

Ulan ben hiç gerçekten aşık olmadım lan. Tamam, birilerini sevdim belki, hoşlandım, onlar hakkında şiirler yazdım, ama yalandı lan hepsi, halisülasyondu, kendi kendimi kandırmaktı. Ve bazı kişilere dair hislerim olmaya devam etse de, gerçekten birine aşık olmadım daha.

Bilmiyorum, bu gece O'nunla birlikte çok şey konuştuk. Kendimizi, yaşamlarımızı, çevrelerimizi konuştuk, ruhlarımızı. Ve bir gün O'nun yazdıkarını okursanız, benim arada kaçırdığım, O'nun ise mükemmel yaptığı bir şeye rastlayacaksınız; samimi olmak, yaşadıklarınızı yazmak, kalbinden yazmak.

Daha çok şey yazardım belki, ama yazacak durumda değilim. Bu yazıyla ilgili tek derdim, O'nun bu yazıyı okuması ve yüzünde bir gülücük belirmesi.