Kendi içimde sükunet buldum uzun zaman boyunca kendimi sükunetten mahrum bıraktıktan, sükunete olan ihtiyacımı inkar ettikten sonra. Gerilim, telaş, yorgunluk ve öfkeden uzaklaştırabildim kendimi. Ve nihayet huzur bulmak bir açıklık getirdi bana. Son günlerimde aydınlandım kendi içimde, her ne kadar savaşa ya da açlığa ya da ölüme çare bulamadıysam da kendim hakkımda bir kez daha bir şeyler öğrenebildim.
Yine de bütün sorunlarım çözülmedi. İçinde yaşamaya çalıştığım bazı yalanlar hala orada duruyor. Engellerim hala orada duruyor. Yol ayrımları hala orada duruyor. Ama artık daha rahat yürüyorum, artık vücudum gergin değil, aklım gergin değil. Sadece ruhumdaki gerilimden sıyrılamadım. Ruhumu da rahatlatacağım zaman gelecek ama, biliyorum.
Yardım istemiyorum. İçinizdeki düşmanları yenmenin tek yolu onları yalnız başınıza yenmenizdir. Benim adıma yendiğiniz her düşmanım, her bana karşı olan suretim dönüp dolaşıp yine beni bulacaktır. Bedelsiz zafer olmaz. Bazı zaferler cesarete ihtiyaç olmadan kazanılır. Bazı zaferler ortada korkulacak bir şeyler yokken kazanılır. Çözülmeyen sorunlarım arasında cesaretimin üstüne çıkamamak da var.
Çok yavaş dönen bir atlı karınca gibi görüşlerimin, inançlarımın, hislerimin, düşüncelerimin oluşturduğu bir çemberin içinde dönüyorum. Bunda yanlış bir şey olduğuna inanmıyorum ve durum sağlıksız bir seviyede değil, ama yorucu. Hayatında bir şeyler garanti, fakat hangileri ne zaman garanti belli değil. Zor bir durum, hatta paradoksal.
Kendime yabancılaşmıştım, kendimi sorguluyordum. Belki de başımıza gelebilecek en kötü şeyler arasındadır kendimize yabancılaşmak. Belki de değildir. Yeri, zamanı önemli, hatta sebebi en önemli. Hayatımızda kesin doğrularımız ve kesin yanlışlarımız olmayacak. Bunu daha önce detaylı açıklamıştım, o yüzden konuyu kapsamlı ele almayacağım şimdi.
Yarının bana neler getireceğini sadece tahmin edebilirim. Yarınlarım bana bir süre gerçekten mutluluk getirmeyecek gibi geliyor bana. Savaşmadan kazanmak yok bu hayatta.
Büyük büyük konuşmayı da sevmiyorum aslında. Sadece şuraya yazdıklarımı takip etseniz çelişkiler alır başını gider. Ben bunu insan olmanın bir parçası sayıyorum gene de. Bizi biz yapan şeylerin karmaşık ve kapsamlı olmasının bir sonucu olduğunu düşünüyorum çelişkilerin. Çelişkiler, hatalar, yanlışlar, bozukluklar zaten bizi ilginç kılan.
Düşünmeden hareket ederken düşünecek çok şey biriktirmişim. Ve şimdi çok düşünüyorum. Sonucunda asla düşündüklerime yetişemiyor kelimelerim. Ben şimdi düşünmeme geri dönmek istiyorum. Size de aynısını tavsiye ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder